Türkiye'de 1980'den itibaren uygulanmakta olan, ekonominin dışa açılmasına ve dış fon girişlerinin hızlandırılmasına yönelik politikanın gereği olarak, bankalar ortaya çıkan ihtiyaçlar çerçevesinde şirketlere yeni finansal hizmetler sunmak amacıyla girişimlerde bulunmaya başlamışlardır. Bu koşullar Türkiye'de faktoring için uygun bir ortam oluşmasını sağlamıştır. 1988'de banka departmanlarında faktoring hizmeti başlamış, 1994’te ise ödünç para işlemleri ile ilgili olarak 545 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname uygulamaya konulmuştur. Bu düzenlemeyi takiben Faktoring Derneği kurulmuştur. 2006 yılında yayımlanan yönetmelikle birlikte, denetim ve yönetim yetkileri BDDK'ya verilmiş ve finansal kiralama, faktoring ve finansman şirketlerinin kuruluş ve faaliyet esaslarını belirlenmiştir. İlk olarak 2009'da TBMM'ye sunulan faktoring kanun taslağı, 2011'de geçici olarak arşive kaldırılmış, 2012 yılında tekrar meclis gündemine alınarak 6361 Sayılı Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman Şirketleri Kanunu yürürlüğe girmiştir. 2013 yılında ise Faktoring Derneği kendini lağvederek, 6361 Sayılı Kanun ile kurulan Finansal Kurumlar Birliği'ne kote olmuştur.